Dinsdag 19 mei. We vergaderen als docenten van de cursus Leauwe yn Fryslân (Geloven in Friesland) over de plannen voor volgend jaar. Sinds een aantal jaren geven we deze cursus op de locatie van Nijkleaster in Jorwert met als doelstelling:
In deze cursus wordt gereflecteerd op de situatie van kerk en geloof in de (historische) context van Friesland. Aan de hand van de bestaande theologische vakken wordt de cursist door middel van een verkenningstocht ingewijd op het terrein van geloven en theologie in de Friese context. De vraag in hoeverre de Friese taal en cultuur een eigen plek in kerk en theologie hebben, voorheen hebben gehad en ook in de toekomst verdienen, vormt het hermeneutische kader van de cursus. Vragen over de relatie tussen evangelie en cultuur komen dus steeds terug: taal, cultuur, geschiedenis, landschap, gemeenschap, geloof en spiritualiteit.
Dit jaar hebben we de eerste driejarige cyclus afgerond en we willen beginnen met een nieuwe cyclus. De opkomst is in de afgelopen jaren goed geweest, steeds tussen de 12 en 15 deelnemers. Door de corona-perikelen lijkt het nu mis te lopen. Gelukkig hebben we een creatieve vergadering en besluiten we tot een ‘tussenjaar’ met capita selecta – geselecteerde thema’s – die niet eerder aan de orde zijn geweest. Wederom zullen er 4 cursusdagen worden aangeboden bij Nijkleaster, maar alleen als ochtendprogramma (09.30-12.00) en met maximaal 6 deelnemers. Als er meer opgaven zijn, dan maken we twee groepen. We hebben als docenten ook direct duidelijk wat we willen gaan doen. Tytsje Hibma gaat aan de slag met het thema ‘identiteit’ in relatie tot haar eigen leven en geloof. En in relatie tot Grutte Pier, de ‘held’ uit haar eigen dorp Kimswert. Alex Riemersma gaat zoeken naar de geschiedenis en betekenis van Friese kinderbijbels. Ik ga aan de slag met mijn laatste boek ‘Zalige eenvoud’ en Liuwe Westra gaat iets onthullen over de religieuze (doopsgezinde) drijfveren van Tony Feitsma. Liuwe werkt momenteel aan de biografie van Feitsma.
Deze vergadering maakt mij blij. Blij dat we een vorm vinden voor de nascholing van predikanten, priesters en pastoraal werkers in Fryslân. Minder uitgebreid misschien, maar zeker interessant en actueel. Dit schreef ik vandaag voor het programmaboekje over mijn eigen programma:
Het geestelijk leven wordt wel vergeleken met het beeld van bergbeklimmen. De berg staat vaak symbool voor een ‘hoogtepunt’ en voor ‘dicht bij God zijn’. Door deze symboliek lijkt het alsof het proces van geestelijke groei een moeizaam proces en een zware klim impliceert. Het lijkt dan alsof de geestelijke weg uitsluitend bedoeld is voor geestelijke klimmers en religieuze topsporters. In zijn boek Zalige Eenvoud, dat handelt over de Bergrede, is Hinne Wagenaar beducht voor een dergelijke uitleg. Hoe is de relatie nu precies tussen ‘de berg en het geestelijke leven?’
Geef een reactie