DDJ (30 mei 2020)

Zaterdag 30 mei. Vandaag de laatste  hand gelegd aan de voorbereidingen voor de TV dienst van morgen in Franeker. Ik heb er zin in. Tussendoor gepiekerd over het feit dat mijn Dagboek van een Dominee in Jorwert bijna tot een einde komt. Toen ik begon op zondag 15 maart beloofde ik mijzelf twee dingen. Om het vasten in de 40-dagentijd en het schrijven van mijn dagboek vol te houden tot Pinksteren. Morgen is het Pinksteren en dit is dus één van de laatste dagboek bijdragen. Wat is er allemaal gebeurd in een periode van 10 weken? Wat heeft me het meeste bezig gehouden? Vandaag komen er een paar punten boven drijven.

Vanaf het begin heb ik het er moeilijk mee dat de kerkgebouwen dicht moesten. Ik vond, en vind, dat een kerkgebouw zoveel mogelijk open moet staan. En dat een kerk zeker open moet zijn in tijden van crisis. Gewoon als een plek van stilte, gebed en van bezinning. Een kerk hoort een schuilplaats, een refugio, te zijn in tijden van nood. Maar jammer genoeg is na een paar weken toch besloten om de kerk van Jorwert te sluiten.

Ik begrijp ook dat we afstand moeten houden tot elkaar om het corona-virus te beteugelen. Maar als pastor vind ik dat lastig. Jezus is mijn voorbeeld en hij was altijd dicht bij mensen. Ook wanneer ze ziek of besmettelijk waren. Een vrouw die bloed vloeide raakte hem aan. Hij raakte een ziek meisje aan (beide in Lucas 9). Hij raakt een lijkbaar aan om de jongeman van Naïn aan zijn moeder terug te geven (Lukas 7). Jezus neemt afgewezen kinderen in zijn armen en legt hen de handen op (Marcus 9). Jezus is dicht bij melaatse mensen en ontfermt zich over hen. En wat doen wij in tijden van corona? Wij houden afstand …

En tenslotte heb ik in mijn dagboek veel geschreven over de schepping en de klimaatcrisis. Dat blijft me bovenmatig bezig houden. Deze week stonden er weer alarmerende berichten in de krant over de terugloop van de biodiversiteit. Sinds 1900 is 85% van de biodiversiteit in Nederland verloren gegaan. Vergeet niet, ten opzicht van 1900! En die overgebleven 15% heeft het zwaar. Ik denk dat ingrijpende maatregelen in deze tijden van corona-crisis belangrijk en nodig zijn, maar ik denk dat de klimaat-crisis nog meer reden geeft tot beperkende maatregelen. Waarom kan dit met de corona-crisis wél en met de klimaat-crisis (nog) niet? De klimaat-crisis maakt nu al veel slachtoffers en in de toekomst nog veel meer. En dat niet alleen, het gaat over het voortbestaan van die ene schepping, van moeder aarde, van de basis van ons bestaan. Er zal één wereld zijn of géén wereld.

Morgen, zondag 31 mei 2020, plaats ik voorlopig de laatste bijdrage in dit dagboek in tijden van corona. Dat zal de pinksterpreek zijn die wordt uitgezonden vanuit Franeker. Een mooie afsluiting van deze ‘preekloze’ periode van 3 maanden!