Een paar weken geleden werd ik aan tafel hartelijk uitgelachen door vrouw en kinderen. Dit gebeurt vaker wanneer ik begin over mijn bekommernissen over mobiele telefoons. Al sinds een jaar zoek ik een nieuwe telefoon omdat mijn oude Sony Ericsson V800 (uit 2005) steeds vaker signalen uitzendt van vermoeidheid. Intussen heb ik de andere gezinsleden al geholpen bij de aanschaf van hun nieuwe telefoon. ‘Heb je nu nog geen nieuwe telefoon, heit (papa)? Je hebt meer geld en tijd besteed aan onderzoek dan aan het kopen van een telefoon voor jezelf.’
Wat tijd betreft is dat waar, want ik zoek een telefoon die duurzaam is en fair. En dat blijkt een schier onmogelijke taak. De wereld van de mobiele telefonie blijkt een oerwoud te zijn, waar het recht van ‘sterkst, slimst en goedkoopst’ geldt. En nu ik deze ‘markt’ een tijdje volg, kan ik rustig stellen dat duurzaamheid en fairness volstrekt geen prioriteit hebben bij de makers en verkopers van de snelle en slimme telefoons. De al even snelle en slimme jongens (ja, bijna uitsluitend jonge jongens) kijken me glazig aan wanneer ik vraag naar de productiewijze en duurzaamheid van hun waren. Ze hebben slechts gladde praatjes paraat over design, widgets, pixtels, besturingssysteem, snelheid en specificaties.
Gelukkig engageren meer mensen zich met duurzaamheid en fairness. Een mooi initiatief is FairPhone die wil dat er een eerlijk mobieltje op de markt komt (www.fairphone.com). Een enkele keer doet één van de telefoongiganten, zoals Samsung, gek en presenteren ze een groene telefoon die, vreemd genoeg, de naam ‘Blue Earth’ draagt. Ik heb de telefoon één keer ergens gezien. Geproduceerd uit gerecycled materiaal, met groene widgets en zonnecellen op de achterkant. Een mooi initiatief maar jammer genoeg een verloren eenling in de grote verscheidenheid aan telefoons die Samsung op de markt brengt.
Er zijn gelukkig enkele bedrijven die het milieu wel echt serieus nemen. Want het gaat natuurlijk niet om het maken van een enkel ‘groen’ model. Het komt aan op een volledig geïntegreerd duurzaamheidsbeleid van een bedrijf: het gaat om de grondstoffen, de productiewijze, het recycling beleid, de CO2 uitstoot, het stralingsniveau etc. En bovendien gaat het ook om de rechten en het welzijn van de mensen die de grondstoffen delven en aanleveren, en zij die de telefoons produceren. Ik heb tot nu toe slechts echte aandacht voor duurzaamheid aangetroffen bij de Nokia en Sony Ericsson. Opvallend dat Nokia en Ericsson beide van Scandinavische oorsprong zijn.
Het blijft een oerwoud om een keus te maken. De duurzaamheid wordt in diverse tests bepaald door te letten op één van de bovenstaande factoren. Een goede gids voor de Amerikaanse markt is te vinden op www.goodguide.com. Voor Nederland of Europa heb ik dit nog niet kunnen vinden. Het meest overtuigend vind ik het beleid van Sony Ericsson. Bijna alle telefoons scoren goed en ze hebben een GreenHeart productlijn. Jammer genoeg niet voor alle modellen, maar het is beslist meer dan een incidentele excuus-truus (www.sonyericsson.com zie: sustainability en GreenHeart).
Onze kinderen waren hogelijk verbaasd toen ik deze week mijn nieuwe telefoon toonde. Wat? Heb je een keuze gemaakt? Is dit nu een duurzame en faire telefoon? Nee, ik moest ze teleurstellen: ‘Nee, jongens, jammer genoeg niet. Maar dit is het beste wat je momenteel kunt krijgen.’ Ze vonden de Sony Ericsson Experia Neo er best hip uitzien.
Geef een reactie