Tien dagen verblijf ik bij het St. Catharinaklooster in de Sinaïwoestijn, aan de voet van de berg Sinaï, de berg van Mozes. Op deze plek, vlak bij de plek van de Mozes verhalen, zochten heremieten (individuele monniken) al in de eerste eeuwen van de christelijke geschiedenis veiligheid voor vervolgingen. En vonden ze vanuit de drukte van de wereld de rust en de stilte voor gebed. De door de eeuwen heen overgeleverde wijsheid van de woestijnvaders en -moeders is nog steeds een bron van inspiratie voor velen. Het St. Catharinaklooster werd uiteindelijk als plek voor gemeenschappelijk religieus leven gebouwd halverwege de zesde eeuw rondom de plaatsen waar de verhalen van Mozes zich hebben afgespeeld. Rondom de put, de brandende braambos en de berg waarop Mozes de tien woorden van God ontving.
Na een uitgestorven zondag is een deel van het klooster een paar uur open voor bezoekers op maandagmorgen. Het klooster wordt plotseling overspoeld door het lawaai van toeristen die met bussen en busjes worden aangevoerd. En de handel begint natuurlijk, dat hoort erbij. Of ik een kameel wil huren, een boekje kopen of een mooie steen wil aanschaffen voor thuis. Diverse gidsen vertellen in hun eigen talen over het klooster en de berg van Mozes. Ik herken Arabisch en vooral Grieks, dit is immers een Grieks Orthodox klooster. Tussen al die groepen voel ik me opgelaten en verschuil me in de donkere kerk. Na een uur is het leed geleden en kan ik in alle rust hier vertoeven. Op de zondag voor mijn vertrek heb ik nog gepreekt over de ‘brandende braambos’ en nu zit ik er letterlijk onder. Volgens de traditie is het klooster om de echte braambos, waar Mozes zijn roeping vond, heen gebouwd. De put waar hij zijn vrouw vond staat tien meter verderop. Doet dat me wat? Ja, maar niet in de letterlijke zin. Wel dat de monniken sinds de zesde eeuw bij deze heilige plekken verwijlen; dat ze dit geheim al zo lang bewaren en koesteren. En dat ze de spiritualiteit van roeping en van bevrijding blijvend beoefenen. Johannes Climacus, die 40 jaar als heremiet in de bergen woonde rondom het St. Catharinaklooster en daarna hier tot abt werd gekozen, schrijft in zijn beroemde boek De Paradijsladder dat degenen die Egypte achter zich willen laten en willen ontsnappen aan de onderdrukking van Farao, zich overgeven aan een levenslange pelgrimage richting het beloofde land.
Geef een reactie