Voor het eerst in mijn leven voel ik dat ik in verwachting ben. Natuurlijk heb ik vaker uitgekeken en verlangd naar iets of iemand. Ik herinner me dat mijn vrouw Sietske in verwachting was van onze eerstgeboren zoon. En ik herinner me ons verlangen naar onze twee volgende adoptiezonen. Maar nu is het anders. In de aanloop naar kerstmis ervaar ik dat ik in verwachting ben. Dat is wel wat gek voor een man van 55 jaar. Het was toch Maria die in verwachting was…? Misschien dat het komt door de tekst van Anselm Grün bij een schilderij van Ton Schulten. Ik heb de onderstaande tekst diverse keren gebruikt in de afgelopen weken. Wie weet heeft het mijn verlangen wakker gekust.
Ik ben in verwachting van een nieuwe fase van Nijkleaster. Eerst waren er 7 jaar van voorbereiding. Nu zijn 7 jaren van pionieren gaande. De volgende 7 jaar zullen in het teken staan van de opbouw van een fysiek nieuw klooster. Het zijn lange drachten. Ik weet dat het gaat komen maar nog niet het hoe en wat en wanneer. In verwachting zijn heeft te maken met rust en vertrouwen. Maar ook met onzekerheid en twijfel. Komt het allemaal wel goed?
Meer nog dan in verwachting te zijn van een nieuw klooster, schaar ik mij aan de zijde van Maria. Ik voel iets groeien, duwen en trekken. Er wil iets in mij geboren worden. Hoe en wat en wanneer, dat weet ik niet precies. In het kerstverhaal wordt God mens, geboren uit Maria. Dat is een mooi verhaal, maar het blijft op afstand wanneer het alleen maar toen en daar gebeurde. In de aanloop naar kerstmis voel ik nu dat ik zelf in verwachting ben. Dat God in mij geboren wil worden. Een stemmetje in me zegt: ‘Kan dat eigenlijk wel of is dat blasfemisch?’ Ik weet het niet en het maakt me, geloof ik. ook niet zoveel uit. Het overkomt me gewoon. En ik verlang ernaar. Nu zijt wellekome!
(Hinne Wagenaar, Advent 2017)
Wachten
(uit: Betoverend licht. Teksten van Anselm Grün bij werken van Ton Schulten)
‘Wacht op het wonder – zoals de tuinman op de lente.’ In deze zin van de schrijver Antoine de Saint-Exupéry zit veel wijsheid voor ons dagelijks leven. Wonderen zijn niet maakbaar en gebeuren zeker niet waar mensen hectisch heen en weer lopen en iets willen afdwingen. Wonderen gebeuren als iemand kan wachten. Het wonder van de groei bijvoorbeeld kun je alleen waarnemen als je erop wacht, zoals de tuinman. Die bereidt met zijn werk de komst van de lente voor, maar kan deze geen moment bespoedigen. De lente komt wanneer zij wil. De tuinman kan er alleen maar bij staan en afwachten.
Veel mensen denken dat alles zo snel mogelijk gedaan moet worden. Maar wil iets werkelijk groeien, dan moeten we geduldig wachten. Relaties tussen mensen hebben tijd nodig om te groeien. Een groepsproces heeft tijd nodig. Veel bedrijven bezwijken vandaag de dag voor de druk om binnen twee jaar successen te presenteren, die vaak van korte duur zijn. Wat zo snel verworven wordt, gaat ook snel weer verloren. Groei heeft tijd nodig. Dat geldt ook voor het groeiproces van de mens. Alleen wie geduld heeft met zichzelf, wie kan wachten, zal ook de rijpe vruchten plukken.
Geef een reactie